نخستین رمان بلند جورج ساندرز، رمان‌نویس و مقاله‌نویس آمریکایی، لینکلن در برزخ به حدی زیبا، تأثیرگذار، خلاقانه و متفاوت است که توانست جایزه‌‌ی ادبی من بوکر ۲۰۱۷ را به‌دست‌آورد.
این اثر، چه از نظر سبک و چه از نظر محتوا، بسیار متفاوت و خاص است. این کتاب پرسش‌های فلسفی و اخلاقی زیادی را در ذهن خواننده ایجادمی‌کند.
لینکلن شانزدهمین رئیس‌جمهور آمریکا بر سر مزار پسر ده‌ساله‌اش می‌رود و به مرگ فرزندش فکر میکند. داستان در عالم باردو رُخ می‌دهد. باردو واژه‌ای بودایی است، جایی که روح میان تناسخ و مرگ به سر می‌برد و با جسم ارتباطی ندارد. کسانی که مرده‌اند مرگ خود را باور ندارند و خود را بیمار می‌پندارند و در آرزوی بازگشت به مکان پیشین هستند، که همان کره خاکی و زندگی دنیوی است. آنان لحظه‌شماری می‌کنند تا بهبودی خود را به دست آورده و بار دیگر از نو زندگی کنند، غافل از اینکه ارواحی غیرقابل بازگشتند.
نویسنده از صداهای مختلفی مانند راویان تاریخی، آشنایان لینکلن و ارواح استفاده کرده و داستان را خلق کرده است. چند راوی داستان را بازگو می‌کنند. بخش‌هایی از داستان نیز توسط روایت‌های تاریخی نقل‌شده‌است که مترجم جهت جلوگیری از سردرگمی و ابهام خواننده فقط نام نویسندهٔ روایت تاریخی را ذکر کرده‌است.
ساندرز ما را با این کتاب به سفری جادویی می‌برد.
خرید کتاب لینکلن در برزخ
جستجوی کتاب لینکلن در برزخ در گودریدز
معرفی کتاب لینکلن در برزخ از نگاه کاربران
این یک کتاب جذاب است یکی است که بسیار اختراع و در عین حال فرض اولیه خود را بر اساس امکانات قوی، اگر نه احتمالات است. گزیده های تاریخی مختصری از منابع مختلف وجود دارد که شگفت انگیز هستند که در آنها قوی تر از همیشه شکل گرفته است. گواهینامه شاهدانه تقریبا بدون دوربین برای هدر دادن آن هدر رفته است. به عنوان مثال، در یک شب تاریخی قابل یادآوری، 5 یا 10 نفر می توانند به همان شب شبانه نگاه کنند و هیچ ماه یا ماه را ببینند اما در حدود 5 یا 6 رنگ و شکل متفاوت هستند. آنها همچنین می توانند به چشم انسان نگاه کنند و رنگ های مختلف و عبارات مختلف را ببینند. ذهنیت و فریب حواس ما در این کتاب بیش از هر چیز دیگری که خوانده ام بیشتر به زندگی می انجامد. پسر جوان ابراهیم لینکلن، ویلی، بیمار می شود و می میرد. خانواده لینکلن با از دست دادن فرزند 11 ساله خود ویران می شوند. ناخودآگاه، رئیس جمهور لینکلن درد عمیق عزاداری و وعده های خود را در سایت خلع سلاح خود را متعهد جوان ویلی و جلوگیری از او از ترک دولت باردو و حرکت است. در بودیسم تبتی، باروو از چندین سطح مختلف تشکیل شده است از آگاهی که روح بعد از مرگ به صورت ایده آل برای رسیدن به زندگی پس از مرگ و یا زندگی بعدی بعدی حرکت می کند. راه هایی برای آماده شدن برای این مراحل در حالی که هنوز زندگی می کنند وجود دارد، اما اکثر روان باید خود را از طریق مراحل مختلف به خودشان پیدا کنند. این مراحل را می توان در انواع مختلف â € œgroundedâ € در معرض شناخته شده است که ویلی با آن تماس می گیرد. گفتگوها در اینجا خنده دار، خشن و ناراحت هستند - به طور جداگانه و همه در یک بار. این روح ها داستان های خود را در سراسر کتاب می گویند - بعضی واضح تر از دیگران. گاهی اوقات زمانی که آنها در داستان خودشان را دریافت می کنند، آنها را از دیگران که داستان های خود را هزاران بار قبل از آن به طور صریح هزاران بار از آنها خواسته اند و آنها را حفظ کرده اند، دریافت می کنند. داستان در میان رییس جمهور لینکلن، ردپای های کوچک از طرفدارانش و متخلفان و جانوران مختلف در قبرستان، همه آنها در برخی از سطوح باردو گیر افتاده است که هنوز به نگرانی های زمین وابسته است. جنبه های بسیاری از این کتاب که بر من تاثیر می گذارد، و در حالی که من نمی توانستم کمک کنم، اما احساس کردم غم و اندوه شدید رئیس جمهور لینکلن و خانواده اش، من نیز توسط داستان و طیف وسیعی از ایده های آگاهی از روح در باردو سرگرم. من واقعا احساس گناه می کنم که گفتم - اما برخی از تبادل ها فقط ساده خنده دار بود. این یک کتاب قابل توجه به دلایل بسیاری است و در پایان، من با نوع احساس شما پس از پیاده روی از خارج از تئاتر پس از تماشای یک فیلم خوب به ویژه لبخند ناخوشایند روی صورت، نیمه چشم در این دنیا و نیمه هنوز بخش هایی از فیلم دیده می شود، ذهن در حالت استراحت هنوز هنوز پردازش آنچه شاهد آن بود. من این کتاب را به شدت توصیه می کنم هر کسی که این فیلم را «پس از فیلم» را دوست دارد، با هیچ یک از ناشنوایان جزئی همراه نیست.
مشاهده لینک اصلی
من گفتم مادر من. پدر من. آنها به زودی خواهند آمد. برای جمع آوری مینا € ™\nمرگ یک بازدید کننده بی رحمانه و بدبین است. گاهی اوقات دعوت شده، دیگر غیر منتظره، خیلی بیشتر انتظار می رود. مرگ بر سن، نژاد، دین، مهربانی یا شرارت کور است. او تبعیض نمی کند، او همه را می گیرد. او یک چیز خاص در زندگی هر موجود زنده است. یک اسلحه اجتناب ناپذیر و غیرقابل انکار. با این حال، همه ما تمایل نداریم بدانیم چه اتفاقی می افتد؟ شاید این چیزی است که باعث می شود ما خیلی ترسو باشیم، ترس از اینکه برای همیشه از دست رفته. هر چه که انتظار می رود، امیدوارم بهتر از بارو باشد. ایالتی که در آن روحانی که مستقیما آزاد نشده اند، در انتظار روح بعدی برای پیوستن به کوروش کابوس خود هستند. Limbo، از همه چیز جدا شده است. جایی که هیچ خدایی نیست، هیچ شیطان. یک میدان جنگ، جامعه ای که آزار و اذیت آن جامعه جامعه را نمایان می سازد. این همان چیزی است که ویلی، پسر آبراهام لینکلن، پس از مرگ وی در معرض تب ظاهری، پیدا می کند. گفته می شود که رئیس جمهور بزرگ برای چندین روز فرزند خود را می گذراند، او را نگه می دارد و به همین ترتیب او را به کشور دیگری می برد که ویلی نمی تواند حرکت کند و روح او را در اسارت نگه دارد. سوندرز این اثر مضحک و فوق العاده ای را در اطراف این حادثه و از طریق ویرانی لینکلن ایجاد می کند، عدم اطمینان ویلیام و سردرگمی و ناامیدی از تمام روح های به دام افتاده که راهنمایی های ما را در این سفر وحشتناک تبدیل می کنند، داستان داستان مرگ، عشق و یادآوری من در این سبک تجربی، فرمت تئاتر و توانایی خارق العاده ای برای ایجاد یک زبان منحصر به فرد برای هر راوی نمی توانم بگویم. برای من این عناصر مهم نیستند. مهم است ثروت از موضوعات و مسائل است که رمان را یکی از تجربه های جالب و جذاب زندگی خواننده می کند. مهمانان بسیاری به ویژه ماههای زیبا که در آن شب ظاهر می شدند را یادآوری کرد. € ™ â € ™\nاگر من مجبور شدم یک چیز را انتخاب کنم که این رمان را چنان قدرتمند ساخته است، باید روش شفاف باشد که در آن سوندرز روح انسانی را در جنبه ی مهربان و بدتر نشان می دهد. این در دیدگاه های مختلف درباره ابراهیم لینکلن، بیان شده توسط ارواح و عناصر مطبوعات در دوران جنگ داخلی، واضح بود. شیاطین که آرزو داشتند که مردم را به زنجیر بکشند چون رنگ پوستی شان دارند، او را به عنوان یک قاتل در نظر گرفت که فرزندان با ارزش خود را به جنگ می کشاند. اما آنها هیچوقت از پسران مرده «اموال» خودشان، زنان تجاوز جنسی، از دست دادن مطلق هر گونه رعب و وحشتی که بر روی دیگران در کشتزارهای خونین آنها اعمال می کردند، گفتند. همانطور که ما از طریق باردو سفر می کنیم، در فصل هایی که مراحل مختلف سرگردان ویلی را توصیف می کنند، ما شاهد یک ملت با آرزوها و انتظارات متضاد هستیم. ما می بینیم که روح مجرمان، روسپی ها، افراد متمول نجیب است که متوجه شده اند که مرگ عمدتا از ثروت و وضعیت خیره شده است. درد، ناامیدی و مبارزه برای پذيرش، جهان را زنده می کنند. دو حوزه کاملا متفاوت نیستند و در عین حال ارواح ریاکارانه با خودشان برای حفظ نوعی هویت انسانی، با یکدیگر همدردی می کنند، زیرا عادت های قدیمی همگی به سختی می میرند. در اکثر شخصیت ها، تفاوت آنها با همتایان تنفسی کم است، آنها به سختی از گسل های خود پشیمان می شوند، همگی مشتاق یکدیگر هستند تا ویلی را به شرکت سرماخوردگی خود بسپارند. ساوندرها یک اثر شگفت انگیز از تاثیر فوق العاده و ترسناک را می نویسند. از مرگ کودک در خانواده باقی مانده است. این یک تراژدی فراتر از کلمات است، یک فاجعه است که ما حتی نمی توانیم در ذهنمان جنجالی ایجاد کنیم. غم و اندوه رئیس جمهور آبراهام خوب است برای خواندن ویرانگر، درد خانم لینکلن اشک از طریق روح. دخترانی که شانس زنده ماندن خود را نداشتند، مردان جوان که در میدان نبرد کشته شدند، یک کشیش که تلاش کرد تا بهترین کار خود را انجام دهد، یک زن جوان است که مرتبا توسط استادش تجاوز شده است. درد بسیار زیادی وجود دارد، اما پیام هرگز تیره و یا بدبین نیست. حتی در لحظات وحشیانه، یک نگاه اجمالی از امید به وجود می آید که به ما یادآوری کند، شاید اگر ما واقعا سعی می کنیم با هم متحد شویم، به احترام یکدیگر، ممکن است جهان بهتر ممکن شود. این دیدگاه لینکلن بود، دیدگاهی که توسط اکثریت رؤسای جمهور که کاخ سفید را در تاریخ اخیر اشغال کرده اند، به شدت مورد قتل عام شده است. نکته این که دولت امروز جهان خود را پیدا کرده است. بسیاری از موارد در مورد لینکلن در باردو گفت: گفت: بعضی ها ممکن است آنرا عمیق، متضاد و غیر منطقی در نظر بگیرند. این قابل فهم است هر کتاب برای هر خواننده نیست. برای من این یکی از بهترین لحظات در ادبیات است. نه به این خاطر که برنده جایزه من بوکر شد. بسیاری از برندگان آمده اند و رفته اند و من آنها را متوسط، فراموش کرده ام. نه به دلیل سبک تجربی. بسیاری از کتاب ها این تکنیک را خوب انجام داده اند، و بسیاری دیگر این کار را در آینده انجام خواهند داد. فنی و مهندسی اهمیتی ندارد این یک شاهکار است چرا که به مبارزات و علل ناخوشایندی که باعث ایجاد این مکان برای تحرک بیشتر می شود، احترام می گذارد. این یک شاهکار است زیرا نوشته شده توسط یک ...
مشاهده لینک اصلی
این روزها به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به ادبیات اصلی است. مشکل اساسی هنر مدرن این است که همه چیز قبلا انجام شده است. نویسندگان، نقاشان و نوازندگان باید چیزهایی را که فوق العاده متفاوت از آنچه جدید هستند، بسازند. و جورج سوندرز دقیقا آن را انجام داده است. هرگز کتابی مانند این پیش از این وجود نداشته و به همین دلیل آن را جایزه من بوکر را در سال 2017 به دست آورد. قضات برای چند سال اخیر، به نظر من، اصالت ادبی را بر کیفیت ادبی ارزیابی کرده اند. در سال 1917، هنرمند مارسل دوچمپ، یک گالری ادرار را در یک گالری قرار داد و آن هنر را برچسب گذاری کرد. او آن را فواره نامید. چنین چیزی یک حرکات عجیب و غریب بود و راهی برای بحث بر علیه ایده های موجود درباره هنر است. این یک رویداد برجسته در تاریخ هنر است و همچنین بازتابی از آنچه نویسندگان مانند جویس، والف و T.S Eliot در آزمایشگاه در جهان ادبی تلاش کردند. نکته من این است: آیا یک قطعه ای از هنر را ادرار می بینید؟ در حالی که لینکلن در باردو کاملا پستان نیست، آن را کاملا ثابت می کند که نوآوری همیشه معنی بزرگی نیست. فقط به این دلیل که چیزی جدید است، لزوما به این معنی نیست که سرگرم خواندن یا در دسترس بودن برای خوانندگان عمومی است. من فکر می کنم این تفاوت بین کتاب های بلند و کم کالبد است. به طور کلاسیک، سوندرز چیز خاصی در اینجا نوشته است، اما واقعا لذت بخش است؟ من بخشی از آن را دوست داشتم من دوست دارم که او با زبان و ساختار بازی کند. این امر در تحریک درد بسیار خوب بود، هرچند که خیلی طولانی بود. من لینکلن را در کتاب باردو در نظر نگرفتم، هرچند من آن را به شدت خسته کننده و تکراری می دانم. برای من احساس کردم که من بعد از یکصد صفحه تمام کتاب را خوانده ام. من با گذراندن تا پایان، خیلی کم به دست آوردم. هیچ حرکت واقعی به دست نیامده بود و به نظر می رسید که با عدم انعطاف پذیری خود حلقه می زد. من احساس کردم که من آن را خیلی زود تجربه کردم و بقیه فقط کلمات و زمان را هدر دادند. من یک کتاب توصیه نمی کنم. من فکر می کنم تلاش کرد تا متفاوت باشد.
مشاهده لینک اصلی
مانند یک جشن کیهانی در کلیسای سحرآمیز تحت گلدانهای آبی، زردآبی و وانیل سفید و بارانی از گل سرخ جورج ساندرز، دستاورد ادبی درخشان، کتاب ایدهآل برای چهارم ژوئیه است که عمیقا به ما یادآوری میکند که اتحادیه ما به عنوان شهروندان ایالات متحده آمریکا، این ملت بزرگ توسط اعلامیه های استقلال ما از طرف پدران ما از استبداد عادلانه @ @ طولانی مدت از سوء استفاده ها و غصب ها و @ نفوذ بر حقوق مردم توسط پادشاهان پادشاه بریتانیا، ایجاد شده است @ دموکراسی ما بر اساس اصول برابری و تعهد هر فرد [با] خالق با حقوق خاص غیرقابل انکار [مانند] زندگی، آزادی و پیگیری شادی. و این همان معنی مهم یادآوری اینکه کشور ما تقریبا خرد شده است، اما در نهایت توسط مصمم به یک جنگ داخلی بود که جان بیش از 620،000 مرد جوان را خراب می کرد (از منظر شماری که امروز تقریبا شش و نیم میلیون است). مهمتر از این، از طریق ارائه تخیلی آریام لینکلن، رئیس جمهور آبراهام لینکلن، از پسر 11 ساله ویلی، این رمان، به رغم اختلافات بسیاری، از طریق تجربه مشترک انسان از عشق، خانواده و غم و اندوه تلخ ما هرکسی از دست دادن کسانی که دوست داریم رنج می بریم. در فوریه سال 1862، نزدیک به یک سال پس از افتتاح رسمی لینکلن و ده ماه پس از شروع جنگ داخلی، پسرش ویلی را به تب تیفوحش از دست داد. نویسنده جورج سوندرز، که عمدتا به خاطر داستان های طنزآمیز او شناخته می شود، گمان می کند که احیای پرزیدنت لینکلن در برابر یک انسان بزرگترین ضرر - از فرزندش - او را به خصوص برای کشاندن ملت از طریق فک های تاریکی و ضررهای لژیون رنج می برد توسط خانواده ها در هر دو طرف جنگ داخلی. سوندرز سه شخصیت پر جنب و جوی و قانع کننده از زمینه های مختلف را برای رانندگی روایت های رمان در گورستان اوج هیل جورج تاون، در @ bardo @ (تبت برای بینایی بین جهان و زندگی پس از مرگ ابدی)، ساخت. هانس ولفمن چاپگر جذابی است که در یک کشور پرطرفدار می ماند [همانطور که او درگذشت، درست قبل از پایان دادن به ازدواجش با همسرش بیست سال جوانترش)؛ راجر Bevins، یک خودکشی Orphean با فضل چشم های اضافی، دست ها، گوش ها، بینی، که پاپ وقتی که او هیجان زده یا هیجان زده می شود؛ و، Reverend Everly Thomas، مردی غریب از پارچه که دهان آن را به طور دائم در @ O @ از ترس از دست داده است. این سه نفر با تعدادی از شخصیت های دیگر رنگارنگ به عنوان آنها در حال پیاده روی جوان ویلی، پشت در بارو به جای صعودی چون او می خواست یکبار دیگر پدرش را ببیند. ساوندز یکپارچه رمان هایی را با گفتارهای غنی و فکری تحریک آمیز با فصل های مختصر حاوی گزیده ای از گزارش های خبری، خاطرات، روزنامه ها و بیوگرافی های زمان که مشتاقانه ترس از اعتراض عمومی در ماه ها را نشان می دهد، پس از اینکه لینکلن ریاست جمهوری را به عهده گرفت، زمانی که او هیچ برنامه مشخصی برای حل مسئله جنگ نوظهور و یا درگیری هایی که منجر به جدایی در ایالت های جنوبی نشد، از جمله: @ Presdt عجیب و غریب است، @ جورج B. مک کلهلان؛ @ باد، ضعیف، خال خال، ریاکاری ... با همه شانس، ضعیف ترین مرد که تا به حال انتخاب شده است، @ Sherrard Clemens؛ و، به عنوان پسری که نمی تواند ... شرایط و منافع کشورش را ... که کشورش را بدون جنگ به یک جنگ بزرگ تبدیل می کند، به نسلی برسد. که بدون بی عدالتی شکست خورد و بدون یک دوست سقوط کرد، رمان «مورتن پست» در لندن قرار داشت. رمان تا حد زیادی از لحن تناسبی با شوخ طبعی متنفر بود تا بتواند کمی به اندازه کافی بیدار بماند تا خانواده را بیدار کند. این روایت برای کشف کوتاه مدت زمانی که برده های خارج از گورستان جدا شده به اوک هیل سفر می کند تا رئیس جمهور را ببیند، تنها با مقاومت یک جناح خشونت آمیز و نژادپرست به رهبری یک افسر کنفدراسیون مبارزه می کند. من نمی توانم یک رمان را به طوری که نشان می دهد که ما را به عنوان یک کشور و به عنوان یک انسان متحد می کند، به یاد می آوریم: @ هسته هر رنج؛ ما در نهایت، زیان های زیادی هستیم که باید در این مسیر تجربه کنیم. @ در عین حال، این رمان در تصویری از انعطاف پذیری و استقامت ارواح انسان الهام می گیرد. ابراهیم لینکلن، به طور کلی به عنوان بزرگترین رئیس جمهور کشور شناخته شده بود، که به دلیل زخمی شدن، افتخار، فروتنی، زخم زدن، جان خود را از دست داد و به طور مرتب به عنوان یک فرد از شخصیت بسیار نابهنگام، به طور کامل نابرابر بحران، خرابه های خود را بازسازی کنید و یک ملت را که به نظر می رسد درهم شکسته شده نگه دارید. صدای باردوس به طور گسترده ای از کشاورزان و سربازان به کشیشان و خودکشی ها به شمار می رود، به عنوان نشانه ای از تنوع نظرات و پس زمینه های کشور ما در سال 1861 از بین رفته است. Saunders هر تن را به عنوان ارزش و مانند آن انجام سمفونی می نویسد، در نتیجه یک نوع کورس کیهانی درcordial unison @ * در زیر بارونهای آبی، زرشکی ویلاهای سفید و بارانی از انفجار سرخ، جشن روح انسان و شباهتهایی که می توانند کشور ما را متحد کنند. با پایان رمان ها، رؤسای جمهور نهایت خداحافظی به بدن پسرش می تواند یک خلع سلاح را ترک کند ...
مشاهده لینک اصلی
شکل این رمان همان چیزی است که خوانندگان برای اولین بار متوجه آن می شوند. این آغاز به عنوان یک سری از نقل قول از خبرنگاران، یادداشت های شاهدان عینی، مورخان با استفاده از منابع اصلی، و ما باید فرض کنیم که شلاق های شگفت انگیز در دوران جنگ داخلی، توصیف یک حزب 1862 کاخ سفید که هزاران یا بیشتر از آنها حضور داشتند. برای گفتن این مطلب دقیق است که مورد را تصدیق می کند. ظاهرا زمانی که یک هزار مهمان گرسنه بر روی میز غذا فرود آمد، مقدار آن چنان بود که پس از حمله به آن نگاه نکرد. بعضی از گزارش ها اشاره می کنند که این شام شیرین شاداب در جنگ بین ایالت ها (1862) اتفاق می افتد و در حالی که پسر مورد علاقه لینکلن، ویلی، در حال رفتن به طبقه بالا، احتمالا از نوع خفیف خالی است. بعضی از حسابها نسبت به گزارش انتقاد دارند. برخی از آنها به وضوح نادرست هستند: â € œMoon بزرگ بود؛ یا \"هیچ ماه\" بود. مطمئنا هیچ استدلالی در مورد این حقایق وجود ندارد؛ یکی از حساب ها باید نامعلوم باشد. همانگونه که رمان پیشرفت می کند، شکل آن تغییر می کند. این گزارش به یک کور تبدیل می شود، به عنوان صدای باردو، \"حالت وجود بین مرگ و تولد دوباره\"، فریاد زد و رنج لینکلن را به عنوان او در نظر پسر مرگ خود را در نظر بگیرند. پدر و پسر (که تنها فرزند بود!) در هر فرصتی با هم در ارتباط بودند، سران اغلب در مکالمه عمیق یکدیگر را به سمت یکدیگر می کشیدند. صدای باردو بی رحم، خجالت آور است، اما در مورد بحث در مورد چگونگی زندگی کوتاه مدت و مرگ آخرت و آنچه که ما در جریان زندگی یاد می گیریم و آنچه که ما یاد می گیریم تنها زمانی که همه آن را از دست داده ایم، عمیق است. باردو به دنبال تولد دوباره است، اما به نظر می رسد که این شخصیت ها تنها به دنبال فراموشی از هیچ چیز ابدی و لذت بردن از بحث و تفسیر زندگی دیگران هستند. گاهی اوقات یکی از مرده ها از یک زیرچشمی نگاه کردن به آینده خود (بهترین) خود، که آنها زمان و یا فرصت برای رسیدن به آن را ندارد. این می تواند کاملا حرکت کند به عنوان هر کس زندگی خود را در نظر می گیرد. و در اینجا، در میان طنز و فاجعه و پشیمانی و شادی کاملا \"زندگی\" استعداد جورج سوندرز است، به عنوان او تلاش می کند برای رسیدن به بهترین خود را، چه در عشق، کار و یا درک. دشوار است به اعتقاد این Saunders اولین رمان منتشر شده، و در عین حال است که تعیین آن است. این حتی یک رمان به نظر نمی رسد، اما بلافاصله یک نمایش رادیویی را به نمایش می گذارد، چیزی که به معنای سخن گفتن با صدای بلند است، در صداهای بسیاری و متنوع آن. رشته رمان مانند برخی از آثار آوانگارد به نظر نمی آید، هرچند ممکن است تعجب کنید که آیا ناراحتی لینکلن در هنگام مرگ ویلی، همه سوندر ها به معنای انتقال است. من فکر می کنم نه. من فکر می کنم گام دیگری است که سوندرز می خواهد ما را به انجام: که ارواح بارو (چگونه آن شروع می شود به نظر می رسد مانند بوردهو، بیشتر ما از آن می دانیم!) لینکلن تحت تاثیر قرار پس از مرگ او، دادن به او بینش همدلی و قدرت برای پیروی از مسئولیت هایش، و نیز غم و اندوه شخصی خود، بلکه غم و اندوه یک ملت در جنگ است. ما هنوز برای دیدار با مردی که می توانست آن را به تنهایی ایستاده است. @ ذهن خود را تازه به سمت غم و اندوه؛ به سوی این واقعیت که جهان پر از غم و اندوه بود؛ که هر کس تحت کمال غم و اندوه کار می کرد؛ که همه رنج می کشند هر کدام از این راهها در این دنیا گرفته شده است، باید سعی کرد به خاطر بسپارد که همه رنج می برند (هیچ محتوا؛ همه سوء ظن، نادیده گرفته، نادیده گرفته شده و اشتباه گرفته شده است)، و بنابراین باید انجام داد، در تماس با ما | ما باید سعی کنیم که یکدیگر را در این راه ببینیم. رنج، محدود بودن، به طور سالیانه با شرایطی که با جبرانسازی جسمانی ناکافی هستند، و در عین حال، غم و اندوه ما باید شکست خورده باشد؛ این نباید ماجرای ما شود و ما را ناکارآمد کند. ما باید حداکثر کار را انجام دهیم و آن را به سریعترین کار خود متوقف کنیم. کارآیی بیشتری را بر عهده می گیریم. باید درد و رنج را از بین ببریم. فکر می کنم قتل ... | بنابراین، اگر مبارزه کنیم، باید مبارزه کنیم تا بتوانیم جایی که وجود دارد، وجود داشته باشد. ما باید با هم کار کنیم و ما باید همه کمک هایی را که می توانیم از کسانی که حقیقت را درک کرده اند، و ارزش محبت آور بدانیم. سوندرز، در یک پادکست رادیویی با دیوید رنیک، سردبیر The New Yorker، به ما می گوید که در تحقیق او متوجه می شود که لینکلن می تواند در پایان جنگ 1862 در صورتی که سطح تلفات به شدت بالا بود مذاکره کند. او باید قصد داشت تا کشتار را به طرز ناامیدی به پایان برساند، اما یکی از الزامات این موافقتنامه، بازگشت بردگان به جنوب بود، و لینکلن به راحتی از آن رد شد. مردم سیاه پوستی که در این رمان ظاهر می شوند، زندگی بی رحمانه ای ناعادلانه و ناامن را تجربه می کنند. او می تواند مواردی را مطرح کند که یک رمان از این نوع بی سابقه است. با یونانیان باستان خود را با مردانگی عاقل و عاقل و معشوق خود در نظر بگیرید. دانته ایتالیا با بررسی معیارهای خوب یا بد ما در زندگی که بر روی قرار دادن ما در زندگی پس از مرگ تاثیر می گذارد؛ شکسپیر انگلیس با روحیه ای که اغلب در آن قرار دارد، اشاره به عمل دارد؛ ایرلند بکت (و نفوذ او جویس) برای زبان و بینش پیچیده شده در احمقانه؛ امریکا و بارت و ممت برای تحقق وجهه و طنز عمیق و پایدار وقتی عقلانیت ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب لینکلن در برزخ
این اثر، چه از نظر سبک و چه از نظر محتوا، بسیار متفاوت و خاص است. این کتاب پرسش‌های فلسفی و اخلاقی زیادی را در ذهن خواننده ایجادمی‌کند.
لینکلن شانزدهمین رئیس‌جمهور آمریکا بر سر مزار پسر ده‌ساله‌اش می‌رود و به مرگ فرزندش فکر میکند. داستان در عالم باردو رُخ می‌دهد. باردو واژه‌ای بودایی است، جایی که روح میان تناسخ و مرگ به سر می‌برد و با جسم ارتباطی ندارد. کسانی که مرده‌اند مرگ خود را باور ندارند و خود را بیمار می‌پندارند و در آرزوی بازگشت به مکان پیشین هستند، که همان کره خاکی و زندگی دنیوی است. آنان لحظه‌شماری می‌کنند تا بهبودی خود را به دست آورده و بار دیگر از نو زندگی کنند، غافل از اینکه ارواحی غیرقابل بازگشتند.
نویسنده از صداهای مختلفی مانند راویان تاریخی، آشنایان لینکلن و ارواح استفاده کرده و داستان را خلق کرده است. چند راوی داستان را بازگو می‌کنند. بخش‌هایی از داستان نیز توسط روایت‌های تاریخی نقل‌شده‌است که مترجم جهت جلوگیری از سردرگمی و ابهام خواننده فقط نام نویسندهٔ روایت تاریخی را ذکر کرده‌است.
ساندرز ما را با این کتاب به سفری جادویی می‌برد.
خرید کتاب لینکلن در برزخ
جستجوی کتاب لینکلن در برزخ در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
من گفتم مادر من. پدر من. آنها به زودی خواهند آمد. برای جمع آوری مینا € ™\nمرگ یک بازدید کننده بی رحمانه و بدبین است. گاهی اوقات دعوت شده، دیگر غیر منتظره، خیلی بیشتر انتظار می رود. مرگ بر سن، نژاد، دین، مهربانی یا شرارت کور است. او تبعیض نمی کند، او همه را می گیرد. او یک چیز خاص در زندگی هر موجود زنده است. یک اسلحه اجتناب ناپذیر و غیرقابل انکار. با این حال، همه ما تمایل نداریم بدانیم چه اتفاقی می افتد؟ شاید این چیزی است که باعث می شود ما خیلی ترسو باشیم، ترس از اینکه برای همیشه از دست رفته. هر چه که انتظار می رود، امیدوارم بهتر از بارو باشد. ایالتی که در آن روحانی که مستقیما آزاد نشده اند، در انتظار روح بعدی برای پیوستن به کوروش کابوس خود هستند. Limbo، از همه چیز جدا شده است. جایی که هیچ خدایی نیست، هیچ شیطان. یک میدان جنگ، جامعه ای که آزار و اذیت آن جامعه جامعه را نمایان می سازد. این همان چیزی است که ویلی، پسر آبراهام لینکلن، پس از مرگ وی در معرض تب ظاهری، پیدا می کند. گفته می شود که رئیس جمهور بزرگ برای چندین روز فرزند خود را می گذراند، او را نگه می دارد و به همین ترتیب او را به کشور دیگری می برد که ویلی نمی تواند حرکت کند و روح او را در اسارت نگه دارد. سوندرز این اثر مضحک و فوق العاده ای را در اطراف این حادثه و از طریق ویرانی لینکلن ایجاد می کند، عدم اطمینان ویلیام و سردرگمی و ناامیدی از تمام روح های به دام افتاده که راهنمایی های ما را در این سفر وحشتناک تبدیل می کنند، داستان داستان مرگ، عشق و یادآوری من در این سبک تجربی، فرمت تئاتر و توانایی خارق العاده ای برای ایجاد یک زبان منحصر به فرد برای هر راوی نمی توانم بگویم. برای من این عناصر مهم نیستند. مهم است ثروت از موضوعات و مسائل است که رمان را یکی از تجربه های جالب و جذاب زندگی خواننده می کند. مهمانان بسیاری به ویژه ماههای زیبا که در آن شب ظاهر می شدند را یادآوری کرد. € ™ â € ™\nاگر من مجبور شدم یک چیز را انتخاب کنم که این رمان را چنان قدرتمند ساخته است، باید روش شفاف باشد که در آن سوندرز روح انسانی را در جنبه ی مهربان و بدتر نشان می دهد. این در دیدگاه های مختلف درباره ابراهیم لینکلن، بیان شده توسط ارواح و عناصر مطبوعات در دوران جنگ داخلی، واضح بود. شیاطین که آرزو داشتند که مردم را به زنجیر بکشند چون رنگ پوستی شان دارند، او را به عنوان یک قاتل در نظر گرفت که فرزندان با ارزش خود را به جنگ می کشاند. اما آنها هیچوقت از پسران مرده «اموال» خودشان، زنان تجاوز جنسی، از دست دادن مطلق هر گونه رعب و وحشتی که بر روی دیگران در کشتزارهای خونین آنها اعمال می کردند، گفتند. همانطور که ما از طریق باردو سفر می کنیم، در فصل هایی که مراحل مختلف سرگردان ویلی را توصیف می کنند، ما شاهد یک ملت با آرزوها و انتظارات متضاد هستیم. ما می بینیم که روح مجرمان، روسپی ها، افراد متمول نجیب است که متوجه شده اند که مرگ عمدتا از ثروت و وضعیت خیره شده است. درد، ناامیدی و مبارزه برای پذيرش، جهان را زنده می کنند. دو حوزه کاملا متفاوت نیستند و در عین حال ارواح ریاکارانه با خودشان برای حفظ نوعی هویت انسانی، با یکدیگر همدردی می کنند، زیرا عادت های قدیمی همگی به سختی می میرند. در اکثر شخصیت ها، تفاوت آنها با همتایان تنفسی کم است، آنها به سختی از گسل های خود پشیمان می شوند، همگی مشتاق یکدیگر هستند تا ویلی را به شرکت سرماخوردگی خود بسپارند. ساوندرها یک اثر شگفت انگیز از تاثیر فوق العاده و ترسناک را می نویسند. از مرگ کودک در خانواده باقی مانده است. این یک تراژدی فراتر از کلمات است، یک فاجعه است که ما حتی نمی توانیم در ذهنمان جنجالی ایجاد کنیم. غم و اندوه رئیس جمهور آبراهام خوب است برای خواندن ویرانگر، درد خانم لینکلن اشک از طریق روح. دخترانی که شانس زنده ماندن خود را نداشتند، مردان جوان که در میدان نبرد کشته شدند، یک کشیش که تلاش کرد تا بهترین کار خود را انجام دهد، یک زن جوان است که مرتبا توسط استادش تجاوز شده است. درد بسیار زیادی وجود دارد، اما پیام هرگز تیره و یا بدبین نیست. حتی در لحظات وحشیانه، یک نگاه اجمالی از امید به وجود می آید که به ما یادآوری کند، شاید اگر ما واقعا سعی می کنیم با هم متحد شویم، به احترام یکدیگر، ممکن است جهان بهتر ممکن شود. این دیدگاه لینکلن بود، دیدگاهی که توسط اکثریت رؤسای جمهور که کاخ سفید را در تاریخ اخیر اشغال کرده اند، به شدت مورد قتل عام شده است. نکته این که دولت امروز جهان خود را پیدا کرده است. بسیاری از موارد در مورد لینکلن در باردو گفت: گفت: بعضی ها ممکن است آنرا عمیق، متضاد و غیر منطقی در نظر بگیرند. این قابل فهم است هر کتاب برای هر خواننده نیست. برای من این یکی از بهترین لحظات در ادبیات است. نه به این خاطر که برنده جایزه من بوکر شد. بسیاری از برندگان آمده اند و رفته اند و من آنها را متوسط، فراموش کرده ام. نه به دلیل سبک تجربی. بسیاری از کتاب ها این تکنیک را خوب انجام داده اند، و بسیاری دیگر این کار را در آینده انجام خواهند داد. فنی و مهندسی اهمیتی ندارد این یک شاهکار است چرا که به مبارزات و علل ناخوشایندی که باعث ایجاد این مکان برای تحرک بیشتر می شود، احترام می گذارد. این یک شاهکار است زیرا نوشته شده توسط یک ...
مشاهده لینک اصلی
این روزها به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به ادبیات اصلی است. مشکل اساسی هنر مدرن این است که همه چیز قبلا انجام شده است. نویسندگان، نقاشان و نوازندگان باید چیزهایی را که فوق العاده متفاوت از آنچه جدید هستند، بسازند. و جورج سوندرز دقیقا آن را انجام داده است. هرگز کتابی مانند این پیش از این وجود نداشته و به همین دلیل آن را جایزه من بوکر را در سال 2017 به دست آورد. قضات برای چند سال اخیر، به نظر من، اصالت ادبی را بر کیفیت ادبی ارزیابی کرده اند. در سال 1917، هنرمند مارسل دوچمپ، یک گالری ادرار را در یک گالری قرار داد و آن هنر را برچسب گذاری کرد. او آن را فواره نامید. چنین چیزی یک حرکات عجیب و غریب بود و راهی برای بحث بر علیه ایده های موجود درباره هنر است. این یک رویداد برجسته در تاریخ هنر است و همچنین بازتابی از آنچه نویسندگان مانند جویس، والف و T.S Eliot در آزمایشگاه در جهان ادبی تلاش کردند. نکته من این است: آیا یک قطعه ای از هنر را ادرار می بینید؟ در حالی که لینکلن در باردو کاملا پستان نیست، آن را کاملا ثابت می کند که نوآوری همیشه معنی بزرگی نیست. فقط به این دلیل که چیزی جدید است، لزوما به این معنی نیست که سرگرم خواندن یا در دسترس بودن برای خوانندگان عمومی است. من فکر می کنم این تفاوت بین کتاب های بلند و کم کالبد است. به طور کلاسیک، سوندرز چیز خاصی در اینجا نوشته است، اما واقعا لذت بخش است؟ من بخشی از آن را دوست داشتم من دوست دارم که او با زبان و ساختار بازی کند. این امر در تحریک درد بسیار خوب بود، هرچند که خیلی طولانی بود. من لینکلن را در کتاب باردو در نظر نگرفتم، هرچند من آن را به شدت خسته کننده و تکراری می دانم. برای من احساس کردم که من بعد از یکصد صفحه تمام کتاب را خوانده ام. من با گذراندن تا پایان، خیلی کم به دست آوردم. هیچ حرکت واقعی به دست نیامده بود و به نظر می رسید که با عدم انعطاف پذیری خود حلقه می زد. من احساس کردم که من آن را خیلی زود تجربه کردم و بقیه فقط کلمات و زمان را هدر دادند. من یک کتاب توصیه نمی کنم. من فکر می کنم تلاش کرد تا متفاوت باشد.
مشاهده لینک اصلی
مانند یک جشن کیهانی در کلیسای سحرآمیز تحت گلدانهای آبی، زردآبی و وانیل سفید و بارانی از گل سرخ جورج ساندرز، دستاورد ادبی درخشان، کتاب ایدهآل برای چهارم ژوئیه است که عمیقا به ما یادآوری میکند که اتحادیه ما به عنوان شهروندان ایالات متحده آمریکا، این ملت بزرگ توسط اعلامیه های استقلال ما از طرف پدران ما از استبداد عادلانه @ @ طولانی مدت از سوء استفاده ها و غصب ها و @ نفوذ بر حقوق مردم توسط پادشاهان پادشاه بریتانیا، ایجاد شده است @ دموکراسی ما بر اساس اصول برابری و تعهد هر فرد [با] خالق با حقوق خاص غیرقابل انکار [مانند] زندگی، آزادی و پیگیری شادی. و این همان معنی مهم یادآوری اینکه کشور ما تقریبا خرد شده است، اما در نهایت توسط مصمم به یک جنگ داخلی بود که جان بیش از 620،000 مرد جوان را خراب می کرد (از منظر شماری که امروز تقریبا شش و نیم میلیون است). مهمتر از این، از طریق ارائه تخیلی آریام لینکلن، رئیس جمهور آبراهام لینکلن، از پسر 11 ساله ویلی، این رمان، به رغم اختلافات بسیاری، از طریق تجربه مشترک انسان از عشق، خانواده و غم و اندوه تلخ ما هرکسی از دست دادن کسانی که دوست داریم رنج می بریم. در فوریه سال 1862، نزدیک به یک سال پس از افتتاح رسمی لینکلن و ده ماه پس از شروع جنگ داخلی، پسرش ویلی را به تب تیفوحش از دست داد. نویسنده جورج سوندرز، که عمدتا به خاطر داستان های طنزآمیز او شناخته می شود، گمان می کند که احیای پرزیدنت لینکلن در برابر یک انسان بزرگترین ضرر - از فرزندش - او را به خصوص برای کشاندن ملت از طریق فک های تاریکی و ضررهای لژیون رنج می برد توسط خانواده ها در هر دو طرف جنگ داخلی. سوندرز سه شخصیت پر جنب و جوی و قانع کننده از زمینه های مختلف را برای رانندگی روایت های رمان در گورستان اوج هیل جورج تاون، در @ bardo @ (تبت برای بینایی بین جهان و زندگی پس از مرگ ابدی)، ساخت. هانس ولفمن چاپگر جذابی است که در یک کشور پرطرفدار می ماند [همانطور که او درگذشت، درست قبل از پایان دادن به ازدواجش با همسرش بیست سال جوانترش)؛ راجر Bevins، یک خودکشی Orphean با فضل چشم های اضافی، دست ها، گوش ها، بینی، که پاپ وقتی که او هیجان زده یا هیجان زده می شود؛ و، Reverend Everly Thomas، مردی غریب از پارچه که دهان آن را به طور دائم در @ O @ از ترس از دست داده است. این سه نفر با تعدادی از شخصیت های دیگر رنگارنگ به عنوان آنها در حال پیاده روی جوان ویلی، پشت در بارو به جای صعودی چون او می خواست یکبار دیگر پدرش را ببیند. ساوندز یکپارچه رمان هایی را با گفتارهای غنی و فکری تحریک آمیز با فصل های مختصر حاوی گزیده ای از گزارش های خبری، خاطرات، روزنامه ها و بیوگرافی های زمان که مشتاقانه ترس از اعتراض عمومی در ماه ها را نشان می دهد، پس از اینکه لینکلن ریاست جمهوری را به عهده گرفت، زمانی که او هیچ برنامه مشخصی برای حل مسئله جنگ نوظهور و یا درگیری هایی که منجر به جدایی در ایالت های جنوبی نشد، از جمله: @ Presdt عجیب و غریب است، @ جورج B. مک کلهلان؛ @ باد، ضعیف، خال خال، ریاکاری ... با همه شانس، ضعیف ترین مرد که تا به حال انتخاب شده است، @ Sherrard Clemens؛ و، به عنوان پسری که نمی تواند ... شرایط و منافع کشورش را ... که کشورش را بدون جنگ به یک جنگ بزرگ تبدیل می کند، به نسلی برسد. که بدون بی عدالتی شکست خورد و بدون یک دوست سقوط کرد، رمان «مورتن پست» در لندن قرار داشت. رمان تا حد زیادی از لحن تناسبی با شوخ طبعی متنفر بود تا بتواند کمی به اندازه کافی بیدار بماند تا خانواده را بیدار کند. این روایت برای کشف کوتاه مدت زمانی که برده های خارج از گورستان جدا شده به اوک هیل سفر می کند تا رئیس جمهور را ببیند، تنها با مقاومت یک جناح خشونت آمیز و نژادپرست به رهبری یک افسر کنفدراسیون مبارزه می کند. من نمی توانم یک رمان را به طوری که نشان می دهد که ما را به عنوان یک کشور و به عنوان یک انسان متحد می کند، به یاد می آوریم: @ هسته هر رنج؛ ما در نهایت، زیان های زیادی هستیم که باید در این مسیر تجربه کنیم. @ در عین حال، این رمان در تصویری از انعطاف پذیری و استقامت ارواح انسان الهام می گیرد. ابراهیم لینکلن، به طور کلی به عنوان بزرگترین رئیس جمهور کشور شناخته شده بود، که به دلیل زخمی شدن، افتخار، فروتنی، زخم زدن، جان خود را از دست داد و به طور مرتب به عنوان یک فرد از شخصیت بسیار نابهنگام، به طور کامل نابرابر بحران، خرابه های خود را بازسازی کنید و یک ملت را که به نظر می رسد درهم شکسته شده نگه دارید. صدای باردوس به طور گسترده ای از کشاورزان و سربازان به کشیشان و خودکشی ها به شمار می رود، به عنوان نشانه ای از تنوع نظرات و پس زمینه های کشور ما در سال 1861 از بین رفته است. Saunders هر تن را به عنوان ارزش و مانند آن انجام سمفونی می نویسد، در نتیجه یک نوع کورس کیهانی درcordial unison @ * در زیر بارونهای آبی، زرشکی ویلاهای سفید و بارانی از انفجار سرخ، جشن روح انسان و شباهتهایی که می توانند کشور ما را متحد کنند. با پایان رمان ها، رؤسای جمهور نهایت خداحافظی به بدن پسرش می تواند یک خلع سلاح را ترک کند ...
مشاهده لینک اصلی
شکل این رمان همان چیزی است که خوانندگان برای اولین بار متوجه آن می شوند. این آغاز به عنوان یک سری از نقل قول از خبرنگاران، یادداشت های شاهدان عینی، مورخان با استفاده از منابع اصلی، و ما باید فرض کنیم که شلاق های شگفت انگیز در دوران جنگ داخلی، توصیف یک حزب 1862 کاخ سفید که هزاران یا بیشتر از آنها حضور داشتند. برای گفتن این مطلب دقیق است که مورد را تصدیق می کند. ظاهرا زمانی که یک هزار مهمان گرسنه بر روی میز غذا فرود آمد، مقدار آن چنان بود که پس از حمله به آن نگاه نکرد. بعضی از گزارش ها اشاره می کنند که این شام شیرین شاداب در جنگ بین ایالت ها (1862) اتفاق می افتد و در حالی که پسر مورد علاقه لینکلن، ویلی، در حال رفتن به طبقه بالا، احتمالا از نوع خفیف خالی است. بعضی از حسابها نسبت به گزارش انتقاد دارند. برخی از آنها به وضوح نادرست هستند: â € œMoon بزرگ بود؛ یا \"هیچ ماه\" بود. مطمئنا هیچ استدلالی در مورد این حقایق وجود ندارد؛ یکی از حساب ها باید نامعلوم باشد. همانگونه که رمان پیشرفت می کند، شکل آن تغییر می کند. این گزارش به یک کور تبدیل می شود، به عنوان صدای باردو، \"حالت وجود بین مرگ و تولد دوباره\"، فریاد زد و رنج لینکلن را به عنوان او در نظر پسر مرگ خود را در نظر بگیرند. پدر و پسر (که تنها فرزند بود!) در هر فرصتی با هم در ارتباط بودند، سران اغلب در مکالمه عمیق یکدیگر را به سمت یکدیگر می کشیدند. صدای باردو بی رحم، خجالت آور است، اما در مورد بحث در مورد چگونگی زندگی کوتاه مدت و مرگ آخرت و آنچه که ما در جریان زندگی یاد می گیریم و آنچه که ما یاد می گیریم تنها زمانی که همه آن را از دست داده ایم، عمیق است. باردو به دنبال تولد دوباره است، اما به نظر می رسد که این شخصیت ها تنها به دنبال فراموشی از هیچ چیز ابدی و لذت بردن از بحث و تفسیر زندگی دیگران هستند. گاهی اوقات یکی از مرده ها از یک زیرچشمی نگاه کردن به آینده خود (بهترین) خود، که آنها زمان و یا فرصت برای رسیدن به آن را ندارد. این می تواند کاملا حرکت کند به عنوان هر کس زندگی خود را در نظر می گیرد. و در اینجا، در میان طنز و فاجعه و پشیمانی و شادی کاملا \"زندگی\" استعداد جورج سوندرز است، به عنوان او تلاش می کند برای رسیدن به بهترین خود را، چه در عشق، کار و یا درک. دشوار است به اعتقاد این Saunders اولین رمان منتشر شده، و در عین حال است که تعیین آن است. این حتی یک رمان به نظر نمی رسد، اما بلافاصله یک نمایش رادیویی را به نمایش می گذارد، چیزی که به معنای سخن گفتن با صدای بلند است، در صداهای بسیاری و متنوع آن. رشته رمان مانند برخی از آثار آوانگارد به نظر نمی آید، هرچند ممکن است تعجب کنید که آیا ناراحتی لینکلن در هنگام مرگ ویلی، همه سوندر ها به معنای انتقال است. من فکر می کنم نه. من فکر می کنم گام دیگری است که سوندرز می خواهد ما را به انجام: که ارواح بارو (چگونه آن شروع می شود به نظر می رسد مانند بوردهو، بیشتر ما از آن می دانیم!) لینکلن تحت تاثیر قرار پس از مرگ او، دادن به او بینش همدلی و قدرت برای پیروی از مسئولیت هایش، و نیز غم و اندوه شخصی خود، بلکه غم و اندوه یک ملت در جنگ است. ما هنوز برای دیدار با مردی که می توانست آن را به تنهایی ایستاده است. @ ذهن خود را تازه به سمت غم و اندوه؛ به سوی این واقعیت که جهان پر از غم و اندوه بود؛ که هر کس تحت کمال غم و اندوه کار می کرد؛ که همه رنج می کشند هر کدام از این راهها در این دنیا گرفته شده است، باید سعی کرد به خاطر بسپارد که همه رنج می برند (هیچ محتوا؛ همه سوء ظن، نادیده گرفته، نادیده گرفته شده و اشتباه گرفته شده است)، و بنابراین باید انجام داد، در تماس با ما | ما باید سعی کنیم که یکدیگر را در این راه ببینیم. رنج، محدود بودن، به طور سالیانه با شرایطی که با جبرانسازی جسمانی ناکافی هستند، و در عین حال، غم و اندوه ما باید شکست خورده باشد؛ این نباید ماجرای ما شود و ما را ناکارآمد کند. ما باید حداکثر کار را انجام دهیم و آن را به سریعترین کار خود متوقف کنیم. کارآیی بیشتری را بر عهده می گیریم. باید درد و رنج را از بین ببریم. فکر می کنم قتل ... | بنابراین، اگر مبارزه کنیم، باید مبارزه کنیم تا بتوانیم جایی که وجود دارد، وجود داشته باشد. ما باید با هم کار کنیم و ما باید همه کمک هایی را که می توانیم از کسانی که حقیقت را درک کرده اند، و ارزش محبت آور بدانیم. سوندرز، در یک پادکست رادیویی با دیوید رنیک، سردبیر The New Yorker، به ما می گوید که در تحقیق او متوجه می شود که لینکلن می تواند در پایان جنگ 1862 در صورتی که سطح تلفات به شدت بالا بود مذاکره کند. او باید قصد داشت تا کشتار را به طرز ناامیدی به پایان برساند، اما یکی از الزامات این موافقتنامه، بازگشت بردگان به جنوب بود، و لینکلن به راحتی از آن رد شد. مردم سیاه پوستی که در این رمان ظاهر می شوند، زندگی بی رحمانه ای ناعادلانه و ناامن را تجربه می کنند. او می تواند مواردی را مطرح کند که یک رمان از این نوع بی سابقه است. با یونانیان باستان خود را با مردانگی عاقل و عاقل و معشوق خود در نظر بگیرید. دانته ایتالیا با بررسی معیارهای خوب یا بد ما در زندگی که بر روی قرار دادن ما در زندگی پس از مرگ تاثیر می گذارد؛ شکسپیر انگلیس با روحیه ای که اغلب در آن قرار دارد، اشاره به عمل دارد؛ ایرلند بکت (و نفوذ او جویس) برای زبان و بینش پیچیده شده در احمقانه؛ امریکا و بارت و ممت برای تحقق وجهه و طنز عمیق و پایدار وقتی عقلانیت ...
مشاهده لینک اصلی